Begrijpen en je begrepen voelen

Als verlies je leven binnenkomt staat alles op z’n kop. De wereld draait door, terwijl de jouwe stil lijkt te staan. In de veranderde situatie kom je niet alleen jezelf, maar ook je omgeving tegen. Soms voelt dat als een warm bad, soms als een ijskoude douche.

Verwarrende gevoelens, wisselende behoeften en gebrek aan energie maken het moeilijk in contact te gaan met de buitenwereld. Niet zelden voelen mensen in rouw zich onbegrepen en eenzaam. De omgeving blijkt het vaak lastig te vinden aan te sluiten bij iemand die een ingrijpend verlies heeft meegemaakt. Waar doe je goed aan? Praten of zwijgen? Opvrolijken of meehuilen? Langsgaan of met rust laten? En wat doe je na verloop van tijd, als het verlies al verder achter je ligt? Wordt verdriet dan nog gezien en begrepen? Durft iemand er dan nog tevoorschijn mee te komen? Het is een zoektocht voor alle betrokkenen, waarbij gevoelens van machteloosheid, verwarring, frustratie en onzekerheid om de hoek kunnen komen kijken.

Dus hoe doe je dit, samen en apart, in tijden van rouw? Wij nodigen jou uit, samen met iemand die belangrijk voor je is, om de taal van verlies te (leren) spreken en verstaan. Een mogelijkheid om helderheid, begrip en verbinding te creëren. Wat doe en voel je zelf, wat doet dat met de ander en hoe doe je het samen? Jullie individuele en gezamenlijke tocht krijgt taal, zodat je elkaar begrijpt en je je begrepen zult voelen. Een prachtige mogelijkheid om verbinding te (her)vinden, daar waar het zo nodig is als verlies in je leven is.

Inhoud

De dag bestaat uit ervaringsgerichte oefeningen en mogelijkheid om met elkaar in gesprek te gaan, afgewisseld met theoretische achtergrond.

We geven uitleg over rouw en gaan met de deelnemers op zoek naar overtuigingen, verwachtingen en misverstanden. Is er een goed en fout in rouwgedrag? Hoe ga jij zelf met tegenslag om en wat vind je van de manier van de ander? We staan stil bij verlies en herstel. Hoe bewegen jullie samen en onafhankelijk van elkaar? We zetten aan tot een persoonlijke en gezamenlijke tocht langs overleving, emoties en hulpbronnen. Wat is onmacht en wat kom je dan in jezelf tegen? Hoe troost je? Hoe vraag je hulp en hoe maak je duidelijk wat je lastig vindt? Hoe zorg je voor jezelf én de ander? Een dag die inzicht, (h)erkenning en verbinding zal brengen.

Voor wie?

Deze dag is bedoeld voor duo’s: iemand die meer of minder recent te maken heeft met verlies. Je neemt een ‘belangrijke ander’ mee met wie je in gesprek en verbinding wil gaan over het verlies en de rouw. Wie neem jij mee? Je vader, moeder, broer, zus, zoon, dochter, vriend(in), collega of buurvrouw? Iedereen is welkom. Het verlies kan een overlijden betreffen, maar kan ook gaan over scheiding, ziekte, baanverlies, ongewenste kinderloosheid of een ander verlies.

Praktisch

Data volgen in 2023

10:00 - 17:00 uur

Leerdam

Inclusief koffie, thee, fruit en een gevarieerde lunch

395 per duo

Aanmelden

Binnenwereld

'We zien deze dag als het begin van het vervolg van onze relatie. We zijn bereid het ten volste aan te gaan met elkaar'

'...Ik had werkelijk geen idee wat ik kon doen voor hem. Weet je, we kennen elkaar al bijna vijftien jaar, we hebben een goede vriendschap, we doen vooral leuke dingen met elkaar. Nadat zijn vrouw overleed vielen die leuke dingen weg, hij had lange tijd geen zin om een liveconcert te bezoeken of in een café wat te borrelen. Nu weet ik niet goed wat ik voor hem kan doen. Ik wil onze vriendschap niet kwijt...'

'...Na het ongeluk kreeg ik te maken met een zeer lange en intensieve revalidatie. Door het hersenletsel ben ik beperkt in mijn energie en moet ik mijn dagen anders indelen. Mijn hartsvriendin wil mij graag steunen en heeft het ook moeilijk met mijn nieuwe ik...'

'...Het voelde heel veilig in de groep, waardoor ik tevoorschijn durfde te komen .'

'...In onze vriendinnengroep zit Chantal er niet goed bij, erg slecht zelfs. Na haar scheiding kwam ze in een rollercoaster terecht. Wij zagen haar afglijden. Ze kon lange tijd niet werken, tot overmaat van ramp werd ze ook nog ontslagen. We praten veel met haar, maar dat lijkt niet goed te helpen. Ze heeft nergens zin in. Ik wil haar zo graag helpen en tot steun zijn, ik vind het zo moeilijk...'

'...Mijn moeder is al lange tijd alleen, ze woont na het overlijden van mijn vader in een klein appartement. Ze leunt ontzettend veel op mij, ze belt bijna elke dag. Soms heb ik er genoeg van. Ik heb ook mijn werk en een gezin met jonge kinderen. Ze heeft het na vijf jaren nog elke week over mijn vader. Ik denk veel minder aan mijn vader, maar ik word er zo iedere keer ingetrokken. We begrijpen elkaar daarin niet zo goed...'